Novamente estes días estamos asistindo a unha nova proposta de lei de
Educación no noso país. Como sempre, cada vez que hai un novo goberno
ábrese unha nova fiestra de cambio para a educación en España. Ademais
nestes momentos cun ministro, o señor Wert, que tal como está a
situación actual e como bo gobernante debería tender a man cara a un
acordo global en lugar de favorecer a provocación. Pero non vou falar do
ministro porque xa o fai todo el.
Do lido estes días gustaríame que se deixase de centrar o tema na
inmersión lingüística catalá. Porque, aínda que non é un tema menor,
tamén é certo que se está falando dunha lei estatal que afecta a todas
as Comunidades Autónomas e hai unhas resolucións xudiciais que, tanto se
se están de acordo con elas como non, é necesario respectalas. Nunca se
debe utilizar as linguas como armas políticas senón como armas que fornecen a cultura, a historia e o pensamento dos seus falantes.
Debemos fixarnos máis na carga ideolóxica que leva dita lei. É necesario
que dunha vez por todas, a educación pública sexa fortalecida polos
nosos gobernos e que todos os esforzos únanse para conseguir un ensino
público e de calidade. Isto non quita que haxa liberdade para que, quen o
desexe, poida facer uso dun ensino privado (ben por temas económicos,
de ideoloxía, etc) pero que non estea favorecida polo orzamento ou
polas leis do Estado. O obxectivo deste debe ser propiciar un ensino
público, gratuíto e de calidade que permita forxar cidadáns que pensen
por si mesmos e que estean capacitados para fortalecer o propio Estado. É
dicir, que o que inviste o Estado no estudante, este revértao de novo
no Estado.
O problema é consensuar o concepto de calidade. Todos os centros
escolares deben someterse a avaliación dos seus resultados. O mesmo que
os seus profesores. Pero os resultados de devandita avaliación non deben
utilizarse para fomentar a discriminación, porque cada un deles ten
unha contorna e unhas dificultades diferentes. Ademais, non todos eles
parten da mesma liña de saída. Os resultados de devandita avaliación
deben favorecer a visualización de todas as virtudes e deficiencias dos
mesmos e poder corrixir estas últimas. Pero para iso, é necesario que o
Estado teña un orzamento adecuado para levar a cabo todas as medidas
necesarias.
En canto á Selectividade, creo que necesita unha modificación. As
porcentaxes de aprobados de devanditas probas indican que os estudantes
están preparados para acceder aos estudos universitarios. O que ocorre é
que a nota de corte está provocando unha indefensión total entre os
estudantes que lles leva a matricularse en estudos para os que non están
capacitados. Por qué a nota de corte define os estudos que pode facer
un alumno?. Alguén avalía a capacidade, a competencia, a aptitude, a
actitude e os valores do estudante para uns determinados estudos? É que
un estudante que obtén un 9,00 na selectividade non está preparado para
ser médico, mestre, etc, mellor que un estudante que obtén un 11,5?.
Neste apartado tamén sería moi importante mellorar e apoiar os
departamentos de orientación para que realicen a súa función
adecuadamente.
É máis importante avaliar os valores mencionados anteriormente que a
propia nota numérica e hoxe en día pódese facer facilmente probas que
permitan coñecer eses aspectos. Ademais, como ocorre en Alemaña, non
todas as probas teñen que ser idénticas en todas as Comunidades
Autónomas.
En resumo, todos os partidos políticos representados no Parlamento deben
porse de acordo nas bases xerais que permitan desenvolver unha lei
válida para moitos anos e que as Comunidades Autónomas adapten as bases
particulares ás contornas, sociedade, cultura e lingua que as definen.
Por
certo para os que estean lendo esta reflexión e non sexan galegos
falantes, estou seguro que non terán problema para entendela.
E para o ministro Wert, se por touro bravo quere indicar que é un home
moi robusto e forte, permítame as miñas dúbidas. Se se refire a touro
de lida non é o momento de perder o tempo en tourealo. Que conste, que
me lin as definicións no dicionario da lingua española da RAE.
He leído con gusto este fin de semana la reflexión que has depositado en tu blog, a propósito de la nueva vuelta que se dispone a dar la noria loca en que han convertido nuestros políticos la educación. Recuerdo con mucha nostalgia el gran esfuerzo negociador que hizo el exministro Gabilondo y la honda decepción final que arrastró al comprobar cómo el cainismo político arrumbaba con él. Está llegando un momento en que pienso que parte de lo que nos ocurre lo tenemos merecido pues, a fin de cuentas, los gobiernos se mueven con la legitimación democrática formal que nosotros ponemos en sus manos.
ResponderEliminarNo obstante, parte de la preocupación que inspira tu reflexión puede verse respondida por el espíritu de la reforma Wert, ya que se elimina la Selectividad en favor de la reválida del Bachillerato y de pruebas de acceso voluntarias que pueden interponer Autonomías, Universidades o Centros. Ésta sería acaso una manera de evitar que la sola puntuación a la baja de una prueba general mermara las expectativas de elección de estudiantes que, al margen de ella, pueden disponer de excelentes cualidades para afrontar estudios universitarios muy disputados (Medicina, Ingenierías, Enfermería, etc).
En fin, compañero, amigo, como taurómaco de tercera división y desapasionado espectador de una estética tan particular, creo que el morlaco Wert carece de raza para la lidia. Es un listo de tertulia que no sale de un charco para salpicar en el siguiente. Triste papel el de este gestor complacido en autoinmolarse en una causa que tan severamente será juzgada por la Historia.
Apertas.