Comeza un novo ano e como sempre debe comezar cheo de
ilusión e esperanza. Pero ao mesmo tempo con preocupación pola senda que tomou
o país estes dous último anos.
Nestes momentos, e antes tamén pero non se conseguiu,
necesítanse uns gobernantes de altura. Persoas que teñan como única meta o
benestar e o crecemento do país. Políticos que, independentemente da ideoloxía,
saiban visualizar as necesidades de futuro do país, non a catro anos, e chegar
a consensos entre todas as forzas políticas para mostrar ao resto do mundo unha
imaxe de país serio e que sabe o que quere e necesita. O que sobra é gobernantes
profesionais que se aferren aos cargos debido a que non teñen outra profesión
nin oficio.
Como se presenta o futuro?. Pois, desde o meu punto de
vista, non moi esperanzador. Pero debemos enchernos da ilusión de todos os
anos novos e loitar para cambiar esta inercia.
Desde a dereita aparece un partido homoxéneo practicamente
sen fisuras e si hainas, como no tema da lei do aborto, dáse preferencia aos ditados
do partido antes que á moral e ética das persoas. E deberíase loitar desde
dentro para intentar cambiar os camiños que se adoptan si a persoa está
convencida diso. Un partido que retrocedeu no tempo. Que goberna a base de Real
Decreto e de costas á sociedade. Porque unha maioría parlamentaria non se
identifica coa maioría social. E máis importante aínda, nas épocas de crises é
cando hai que coidar con máis esmero a esas minorías tan necesitadas e
esixirlle sacrificio a todos aqueles que nos levaron á situación na que nos
atopamos.
Nos anos de goberno de Rajoy realizouse unha política
económica e de emprego que, segundo eles, era a única posible porque era a que
se solicitaba desde Europa. E no único que lexislan, destrúen dereitos sociais
que tanto custaron obter e que con moita dificultade tentaranse recuperar. É
unha mágoa que logo de tantos anos loitando por alcanzar dereitos que no resto
de Europa xa os tiñan fai tempo, e incluso mellorados, pérdanse baixo a bandeira
de que non son sostibles cando en realidade faise por pura ideoloxía. E que non
se confunda a xente. Non todos os políticos son iguais. NON, iso é demagoxia.
Pero quizais sexa a postura máis cómoda que permite non situarse e
"lavarse as mans". Hai que fortalecer os dereitos individuais das
persoas, aceptar a diversidade e lexislar para que todos os individuos atopen nas devanditas leis unha defensa dos seus dereitos. E non impoñer aos demais os
pensamentos dun mesmo.
Pero desde a esquerda non se está moito mellor. Onde está
esa referencia tan importante desde o pensamento progresista que é a autocrítica?.
Un partido socialista que, no caso de Ourense, está dando unha lamentable imaxe
e que desde o punto de vista nacional, non se atopa. Non se está dando a imaxe
dun partido forte que pode ser a solución de futuro. Parece, e digo parece, que
se está apostando todo á carta da desaparición das maiorías absolutas. E iso,
que pode ser certo, que quere dicir?. Apostar por alianzas numéricas ou apostar
por unhas ideas e obxectivos?.
É certo que xeneralizar non é bo. E non todo se está
facendo mal. Pero a sociedade se guía, en moitas ocasións, por sensacións e
estas non son boas. Pasa o tempo e dunha vez por todas débense deixar ao carón
as disputas persoais e poñerse ao servizo da sociedade. Iso é política. Este
país necesita ESTADISTAS, políticos que pensen nas próximas xeracións e non nas
próximas eleccións (como dicía Churchill) ou, como dicía Woody Allen, non facer
de cada solución, un problema.
Pido para o novo ano que os nosos gobernantes
reflexionen. A súa misión é a de servizo público e non persoal.
Que fomenten, garantan e apoien os bos servizos públicos
que ten o país. Que sexan valentes, a sociedade llo demanda. Novas solucións
para novos tempos. Pero que non todo se quede en palabras e se pase aos feitos.
Que se apoien nas persoas máis válidas e non nas que
xeren maior número de votos porque así se construirá unha estrutura de futuro
que permita modernizar e defender a nosa sociedade.
E como se adoita dicir, por pedir que non quede. Por
certo, unha última reflexión, no 2014 cumprirase o centenario do comezo da
Primeira Guerra Mundial. Que a experiencia do pasado sírvanos para construír un
mellor futuro.
Ningún comentario:
Publicar un comentario