De novo a voltas coa educación

O pasado venres 30 de xaneiro apróbase no Consello de Ministros unha nova reforma das carreiras universitarias que supón un cambio na duración das mesmas. Pasar a tres anos os graos e a dous anos os mestrados.

O primeiro que un pensa é que a avaliación do actual sistema foi negativa e polo tanto, necesítase dita reforma. NON!!. Iso é razoar axeitadamente e a política educativa deste goberno non segue esa ruta. Aínda acábase de finalizar as primeiras promocións do modelo 4+1 e non se coñecen cales son os resultados para poder definir as fortalezas e debilidades de devandito modelo.

O 19 de Xuño de 1999 asínase a declaración de Bolonia. Declaración conxunta dos Ministros Europeos de Educación na que España estaba representada polo actual Ministro do Interior, Jorge Fernández Díaz, naquel momento Secretario de Estado de Educación, Universidades, Investigación e Desenvolvemento. Por certo, Enxeñeiro Industrial, polo que debería coñecer o dano que provocou nas enxeñarías o integrarse en devandita declaración e non quedar fora tal como , por exemplo, ocorreu con Medicina.

En devandita Declaración os gobernos comprometíanse a coordinar as súas políticas para alcanzar nun breve prazo de tempo, e en calquera caso dentro da primeira década do terceiro milenio, a adopción dun sistema de titulacións facilmente comprensible e comparable. Isto é xustamente a liña desta reforma na que o goberno resalta a flexibilidade da mesma, porque non obriga senón que facilita a autonomía universitaria. E cada universidade pode decidir o modelo.

Outro aspecto no que incidiu o Ministro Wertz, é no aforro das familias (15 millóns de euros) ao rebaixar nun ano os estudos de grao. E ademais, o aforro dun ano ao adiantar a chegada ao mercado dos graduados. Isto é un despropósito. Cun razoamento moi simple pódese chegar á conclusión que, ou moi ineptos eran os antigos licenciados de cinco anos ou estes estudantes saían da universidade cun exceso de coñecemento. Sexamos serios, que cualificación para o mercado terán os estudantes de grao con 3 anos?.

Considero que o ciclo formativo universitario está nos cinco anos. Cun ciclo xeral e outro de especialización. Pode ata que o modelo 3+2 sexa máis acertado pero non como está suscitado na actualidade. Porque coa redución de bolsas e incremento das taxas de mestrado estariamos deixando a gran cantidade de estudantes fora do sistema. Cun ensino de 3 anos que nestes momentos non sería competitivo para a sociedade. É dicir, estamos malgastando recursos do Estado en estudantes que non alcanzan o nivel que necesita a sociedade na actualidade.

Si o apoio público ao ensino de grao e mestrado é o mesmo poderíase reformular cal de ambos modelos é mellor. Con todo, ese non é o camiño cando persoas que colaboraron no decreto aprobado declaran que é positivo que a un estudante resúltelle máis barato obter o grao e que se poden reestruturar os persoal universitario posto que se quita un ano de docencia de grao; ou sexa, sobra profesorado. E ademais os mestrados necesitan docentes especializados. É que o profesorado actual non o está?. É unha chamada á privatización dos estudos de mestrado. Porque neste país, como sempre, a culpa é do público.

Hai moitos outros factores implicados nesta reforma, entre os que se inclúe o financiamento das universidades. Pero, por favor, pensemos en cal é o noso obxectivo. Preparar aos cidadáns do futuro e que eles sexan a base dos cambios que necesita a sociedade. E para iso, o Estado ten que implicarse a fondo e deixar de gobernar por intereses alleos a mellora da nosa sociedade.

Xúntense todos os sectores implicados na Educación, analicen os resultados obtidos ata agora, definan fortalezas e debilidades do sistema e cheguen a un acordo de establecer un modelo educativo público homoxéneo, participativo, solidario, de calidade e competitivo a longo prazo e co apoio unánime de todos.E imaxinemos que dita estrutura non se volverá a tocar en moitos anos, senón que só haberá que adaptala aos tempos vindeiros.